ارکان راهبری
ارکان راهبری:
ارکان راهبری ساختارهای راهبری از یک واحد تجاری دیگر و از کشوری به کشور دیگر تفاوت دارد و به عوامل مختلفی از قبیل محیط قانونی و فرهنگی کشور و اندازه و ساختار مالکیت واحد های تجاری بستگی دارد.
برای مثال:
- در برخی کشورها،هیئت نظارتی وجود دارد که همه یا اکثریت اعضای آن مسئولیت اجرایی ندارند و از نظر قانونی،از مدیران اجرایی مجزا است(ساختار دو هیئتی).
در برخی کشورهای دیگر،وظایف نظارتی و اجرایی از جمله مسئولیت های یک هیئت واحد است(ساختار تک هیئتی).
- در برخی واحد های تجاری،ارکان راهبری دارای موقعیت هایی هستند که بخش لاینفک ساختار قانونی واحد تجاری محسوب می شود،مانند اعضای هیئت مدیره شرکت.
در سایر واحدها مثل برخی واحدهای بخش عمومی،یک هیئت منفک از آن واحد مسئولیت راهبری را به عهده دارد.
- در برخی موارد،بعضی یا همه اعضای ارکان راهبری در اداره واحد تجاری مسئولیت اجرایی دارند.
در سایر موارد،اعضای ارکان راهبری متفاوت از مدیران اجرایی هستند.
- در برخی موارد،ارکان راهبری مسئول تصویب صورت های مالی است(در سایر موارد،این مسئولیت به عهده مدیران اجرایی است)(بند ت – 1).
در بیشتر واحد تجاری،راهبری مسئولیت جمعی یک هیئت راهبری،نظیر هیئت مدیره،هیئت نظارت،شرکا،مالکان،شورای راهبری،هیئت امنا،یا اشخاص مشابه است.
اما در برخی واحدهای تجاری کوچک تر،مسئول راهبری ممکن است یک شخص باشد.
در مواردی را راهبری یک مسئولیت جمعی است،ممکن است زیر مجموعه ای از ارکان راهبری نظیر کمیته حسابرسی یا حتی یک فرد،وظیفه انجام کار خاصی را برای کمک به هیئت راهبری در ایفای مسئولیت هایشان برعهده بگیرد.
متقابلا:یک زیر مجموعه یا یک فرد بخصوص،ممکن است مسئولیت های قانونی مشخص داشته باشد که متفاوت از وظایف رکن راهبری باشد(بند ن – 2).
اطلاع رسانی به زیر مجموعه ای از ارکان راهبری:
ا
اگر حسابرس مستقل،به زیر مجموعه ای از ارکان راهبری(برای مثال کمیته حسابرسی با فرد دیگر)اطلاع رسانی نماید،او باید مشخص کند که آیا اطلاع رسانی به ارکان راهبری نیز ضرورت دارد یا خیر(بند 12).
حسابرس هنگام اطلاع رسانی به زیر مجموعه ای از ارکان راهبری،ممکن است موضوعاتی نظیر موارد زیر را مورد توجه قرار دهد:
- مسئولیت های آن زیر مجموعه و رکن راهبری
- ماهیت موضوعی که باید اطلاع رسانی شود
- الزامات قانونی یا مقرارتی مربوط
- اینکه آیا آن زیر مجموعه اختیار انجام اقدام بر اساس اطلاعات دریافتی را دارد و می تواند توضیحات و اطلاعات بیشتری را فراهم آورد که حسابرس نیاز دارد یا خیر(بند ت – 5).
حسابرس مستقل،هنگام تصمیم گیری در مورد این که آیا نیازی به اطلاع رسانی موضوعات(به صورت کامل یا خلاصه)به رکن راهبری نیز وجود دارد یا خیر،ممکن است میزان اثر بخشی و مناسب بودن اطلاع رسانی موضوعات مربوط توسط زیر مجموعه به رکن راهبری را ارزیابی کند.
حسابرس مستقل،ممکن است در قرارداد حسابرسی تصریح کند که حق اطلاع رسانی مستقیم به رکن راهبری را حفظ می کند،مگر اینکه طبق قانون یا مقررات از این کار منع شده باشد(بند ت – 6)
اگر بقیه بندها را می خواهید اشنا شوید کامنت بزارید تا با بقیه بند ها آشنا کنم.