اثر ذینفعان اصلی با حسابرسی داخلی(کلیدی)
اثر ذینفعان اصلی با حسابرسی داخلی(کلیدی):
مدیر حسابرسی داخلی باید با ذی نفعان اصلی برای تحقق الزامات استانداردهای مرتبط با استاندارد2010-برنامه ریزی،مشورت کند.
اطلاع رسانی مستمر در خصوص لزوم واکنش سریع به تغییرات و انجام اصلاحات،امری ضروری است.
به علاوه،اطلاع رسانی مستمر به مدیریت ارشد،هیات مدیره و حسابرسی داخلی کمک می کند تا به فهم مشترک از اولویت بندی خدمات اطمینان بخشی و ریسک سازمان،دست یابند.
ذی نفعانی که باید مورد توجه قرار گیرند
- هیات مدیره:کمیته حسابرسی،کمیته ریسک،کمیته راهبری،اعضای مستقل هیات مدیره.
- مدیریت ارشد،مدیر مسئول ریسک
- مدیران رده دوم(مدیران میانی)
- مدیریت صف/ستاد.
- مدیر منابع انسانی
- مدیر بازاریابی
- کارکنان اجرایی که وظایف اصلی عملیات را انجام می دهند.
- حسابرسان مستقل/قانون گذاران(برحسب صنعت خاص)
روش های ارتباطی اثر ذینفعان اصلی با حسابرسی داخلی:
- ملاقات حضوری
- کنفرانس تلفنی یا آنلاین
- نظرسنجی
- مصاحبه ها
- جلسات و کارگاه های گروهی طوفان فکری
- ارتباطات غیر رسمی مستمر
برگزاری جلسات با هیات مدیره و کمیته راهبری
مدیر حسابرسی داخلی باید در جلساتی که با هیات مدیره و کمیته های راهبری اصلی(مثل کمیته حسابرسی،کمیته ریسک)برگزار می شود،حضور یابد.
همچنین به صورت مستقل با یکایک اعضا،جلسه داشته بابا حسابرساشد.
حضور در چنین جلساتی به مدیر حسابرسی داخلی کمک می کند،تا در مورد آخرین تغییرات سازمان آگاهی کسب کند و در مورد ریسک های بالقوه ای که می تواند از این تغییرات منتج شود،هشیار باشد.
جلسات با مدیریت:
علاوه بر جلسات با هیات مدیره،مدیر حسابرسی داخلی(یا حسابرسان داخلی تعیین شده)،باید در جلسات منظم (از طرق تلفن،نت یا به صورت حضوری)با مدیریت ارشد و یا افرادی که به صورت مستقیم به مدیریت ارشد گرازش می کنند(به بیان دیگر،مسئولین خط دفاعی دوم،مانند مدیر مسئول رعایت قوانین و مقررات،مدیرت ریسک،و کنترل کیفیت)،حضور یابد.
لازم است مدیر حسابرسی داخلی با یکایک مدیران ارشد،به صورت جداگانه گفت و گو کند.
در بعضی بخش ها و صنایع که بسیار قانونمند هستند،مدیر حسابرسی داخلی ممکن است با حسابرسان مستقل ویا قانون گذاران هم ملاقات کند.
برای شناخت بهتر فرایند های کسب و کار و چالش های الویت بندی آنها،حسابرسان داخلی می توانند با مدیران اصلی عملیات یا ستاد،مانند معاونان و مدیران حوزه های مختلف کسب و کار،همچنین کارمندانی که وظایف عملیاتی را انجام می دهند،ملاقات داشته باشند.
ارتباطات غیر رسمی:
اطلاعاتی که به شکل غیر رسمی به دست می آیند،می توانند شناخت حسابرسی داخلی را از سازمان با کسب جزئیات واقع بینانه ای که به صورت رسمی آشکار نمی شوند،تکمیل کنند.
ارتباطات اغلب زمانی تقویت می شوند که حسابرسان داخلی،برای کار در حوزه های مختلف کسب و کار،وظایف،موقعیت های مکانی و یا شخصیت حقوقی خاصی گمارده شوند.
تعامل با مدیریت و کارکنان،از طریق واحدهای تجاری گوناگون و حوزه های عملیاتی که شامل بخش هایی از جمله منابع انسانی و بازاریابی است.
به فعالیت حسابرسی داخلی کمک می کند تا تصویری جامع از برنامه های سازمان و محیط کنترلی کسب نماید.
ارتباطات غیر رسمی،منجر به اعتماد سازی و افزایش احتمال برقراری ارتباط صادقانه کارکنان سازمان با حسابرسان داخلی و احیانا طرح موضوعاتی می گردد که در جلسات رسمی از آن ها صحبتی نمی شود.
چنین تعاملات آزادانه ای،توانایی حسابرسی داخلی را برای ارزیابی محیط کنترلی،افزایش می دهد.
چرخش دوره ای حسابرسان داخلی مجری کار،مزایای ارتباطات غیر رسمی را در مقابل ضرورت حفظ استقلال و بی طرفی حسابرسان داخلی متعادل می سازد.