استاندارد های بین الملی گزارشگری مالی1401

استاندارد گزارشگری مالی:

استاندارد گزارشگری مالی باتوجه به ماهیت جهانی سرمایه گذاری و عملیات تجاری،حرکتی به سمت بین الملی شدن، گزارشگری مالی صورت گرفته است.

این هماهنگ سازی برای ارائه اطلاعات یکپارچه و قابل مقایسه به مخاطبان روز افزون جهانی ضروری می باشد.

در صورتی که شرکت ها از روش های مختلف حسابداری استفاده کرده باشند،پیش از اینکه هر گونه تصمیمی در واحد های تجاری مختلف اتخاذ شود،حساب ها باید به گونه ای بازار ارائه شود که مفاهیم و اصول حسابداری بکار رفته یکسان باشد،تنها در آن صورت مقایسه های مرتبط انجام می شود.

استاندارد گزارشگری مالی در هیچ کشوری لازم الاجرا نمی باشد.

این استاندارد ها توسط سازمانی بین الملی تنظیم شده اند که دارای هیچ مرجعیت تصمیم گیری بین الملی نمی باشد.

به منظور لازم الاجرا شدن این باید توسط تنظیم کننده ملی در یک کشور اتخاذ شود.

در سال 2005،در اتحادیه اروپا،استانداردهای بین الملی گزارشگری مالی برای کلیه واحد های تجاری پذیرفته شده در بورس به تصویب رسید.

سایر کشورهایی که استاندارد های بین الملی گزارشگری مالی را اتخاذ نمودند عبارتند:

استرالیا،آرژانتین،برزیل،کاندا،روسیه،مکزیک،عربستان صعودی و آفریقا جنوبی.

ایالات متحده آمریکا،چین و هندوستان در حال گذر از مرحله(همگرایی)هستند که به موجب آن،استانداردهای ملی خود را در طول زمان به روزرسانی می کنند تا به استاندارد های بین الملی گزارشگری مالی سازگاری داشته باشد.

استاندارد گزارشگری مالی می‌تواند شامل انواع گوناگونی از اطلاعات باشد که شامل موارد زیر می‌شود:

ترازنامه استاندارد گزارشگری مالی (Balance Sheet): ترازنامه یکی از مهم‌ترین گزارشات مالی است که وضعیت مالی یک شرکت، سازمان یا هر نهاد دیگر را در یک زمان خاص نمایش می‌دهد. این گزارش اطلاعات مهمی از جمله دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام را نشان می‌دهد و به مردمی که به وضعیت مالی یک شرکت علاقه‌مند هستند، کمک می‌کند تا بهتر بفهمند که شرکت چگونه دارایی‌ها و منابع خود را ترتیب داده و چه میزان بدهی دارد.

ترازنامه دو بخش اصلی دارد:

دارایی‌ها (Assets): دارایی‌ها همان چیزهایی هستند که یک شرکت یا سازمان دارد و ارزش آنها را نشان می‌دهد. این شامل دارایی‌های جاری (مانند نقد و معادل نقدی، موجودی، حسابهای دریافتنی) و دارایی‌های ثابت (مانند سرمایه‌گذاری‌ها، دارایی‌های بلندمدت نظیر تجهیزات و اموال) می‌شود.

بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام (Liabilities and Equity): این بخش نشان دهنده منابع تأمین مالی برای دارایی‌هاست. بدهی‌ها می‌توانند شامل بدهی‌های جاری (مانند بدهی‌های پرداختنی در سال جاری) و بدهی‌های ثابت (مانند وام‌های بلندمدت) باشد. حقوق صاحبان سهام نیز وضعیت سرمایه گذاران در شرکت یا سازمان را نشان می‌دهد و شامل سرمایه ثبت شده و سود انباشته می‌شود.

ترازنامه در اصل معادله زیر را نشان می‌دهد:

دارایی‌ها
=
بدهی‌ها
+
حقوقصاحبانسهام
دارایی‌ها=بدهی‌ها+حقوقصاحبانسهام

یعنی کل دارایی‌ها (مواردی که یک شرکت دارد) باید برابر با مجموع بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام (منابع تأمین مالی برای دارایی‌ها) باشد.

ترازنامه به مدیران، سرمایه‌گذاران، بانک‌ها و دیگر افرادی که به وضعیت مالی یک شرکت علاقه‌مند هستند، کمک می‌کند تا بهترین تصمیمات را اتخاذ کنند، زیرا نشان می‌دهد چگونه دارایی‌ها توسط منابع مالی پشتوانه داده می‌شوند و چه مقدار از دارایی‌ها به چه عنوان تأمین می‌شوند.

صورت سود و زیان استاندارد گزارشگری مالی (Income Statement):

صورت سود و زیان یکی دیگر از گزارشات مالی اصلی است که وضعیت عملکرد مالی یک شرکت یا سازمان را در یک بازه زمانی خاص (معمولاً یک سال مالی) نمایش می‌دهد. این گزارش به شما اجازه می‌دهد تا میزان درآمد و هزینه‌ها، سود و زیان یک شرکت در طول یک دوره زمانی خاص را بفهمید.

اطلاعات اصلی که در صورت سود و زیان ذکر می‌شوند عبارتند از:

درآمد: میزان درآمد کلی که شرکت در طول دوره زمانی (مثلاً یک سال) کسب کرده است. این می‌تواند شامل فروش محصولات یا خدمات، سایر درآمدها یا منابع درآمدی دیگر باشد.

هزینه‌ها: هزینه‌های مختلفی که شرکت برای تولید و فروش محصولات یا خدمات داشته است. این هزینه‌ها شامل هزینه‌های تولید، هزینه‌های بازاریابی، هزینه‌های مالی، هزینه‌های اجتماعی و سایر هزینه‌های مرتبط با فعالیت‌های عملیاتی و مدیریتی است.

سود خالص: این مقدار نشان دهنده تفاوت بین درآمد کلی و هزینه‌های کلی است. اگر درآمد بیشتری نسبت به هزینه‌ها داشته باشید، سود خالص مثبت خواهد بود. اگر هزینه‌ها بیشتر از درآمد باشد، سود خالص منفی یا زیان بوجود می‌آید.

سود (یا زیان) در هر سهم: این میزان نشان دهنده سود (یا زیان) خالص که به ازای هر سهم شرکت تولید شده است.

گزارش جریانات نقدی استاندارد گزارشگری مالی (Cash Flow Statement):

گزارش جریانات نقدی (Cash Flow Statement) یکی از مهم‌ترین گزارشات مالی است که وضعیت نقدینگی یک شرکت را در یک دوره زمانی خاص، معمولاً یک سال مالی، نمایش می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد که چقدر نقدینگی توسط شرکت تولید شده است، از کجا آمده است و چگونه استفاده شده است.

گزارش جریانات نقدی معمولاً به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود:

فعالیت‌های عملیاتی (Operating Activities): این بخش نشان می‌دهد که چقدر نقدینگی از فعالیت‌های هسته‌ای و عملیاتی شرکت تولید شده است. این شامل ورودی و خروجی نقدینگی ناشی از فروش محصولات یا خدمات، هزینه‌های تولید، هزینه‌های اداری و سایر فعالیت‌های عملیاتی است.

فعالیت‌های سرمایه‌ای (Investing Activities): در این بخش، جریانات نقدی مرتبط با سرمایه‌گذاری‌های شرکت نشان داده می‌شود. این شامل خرید و فروش دارایی‌های ثابت مانند تجهیزات، خرید و فروش سهام و سایر سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با فعالیت‌های سرمایه‌ای است.

فعالیت‌های تأمینی یا تأمین مالی (Financing Activities): این بخش نشان می‌دهد که چگونه شرکت برای تأمین نیازهای مالی خود از منابع مالی بیرونی استفاده کرده است. به عنوان مثال، صادرات یا بازخرید سهام، اعطای وام و پرداخت سود به سهامداران در این بخش مورد بررسی قرار می‌گیرد.

توضیحات تکمیلی و نوت‌های توضیحی استاندارد گزارشگری مالی (Notes to Financial Statements):

توضیحات تکمیلی و نوت‌های توضیحی (Notes to Financial Statements) در گزارشات مالی، اطلاعات تکمیلی و تفصیلی‌تری را در مورد موارد مختلفی که در ترازنامه، صورت سود و زیان، گزارش جریانات نقدی و دیگر گزارشات مالی ذکر شده‌اند، فراهم می‌کنند. این توضیحات به صورت پیوسته یا جداگانه ارائه می‌شوند و اطلاعات مهمی را ارائه می‌دهند که به فهم بهتر از اطلاعات مالی کمک می‌کنند.

توضیحات تکمیلی و نوت‌های توضیحی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

سیاست‌های حسابداری: شامل توضیحات در مورد استفاده از استانداردهای حسابداری مشخص، تغییرات در سیاست‌های حسابداری و تأثیرات آن بر گزارشات مالی.

توضیحات در مورد دارایی‌ها: شرح مفصلی از اجزای ترازنامه مانند ارزش‌گذاری دارایی‌ها، تغییرات در ارزش دارایی‌ها، وجود هر گونه محدودیت‌های مرتبط با دارایی‌ها و غیره.

توضیحات در مورد بدهی‌ها: شرح مفصلی از بدهی‌های شرکت، مهلت‌ها، نرخ‌های بهره و شرایط پرداخت.

توضیحات مربوط به فعالیت‌های عملیاتی: شرح موارد مرتبط با درآمد و هزینه‌ها، تغییرات در فعالیت‌های عملیاتی و تأثیرات آنها بر عملکرد مالی.

توضیحات در مورد ریسک‌های مالی: شرح مواردی که ممکن است بر روی عملکرد مالی شرکت تأثیر بگذارند، از جمله ریسک‌های بازار، اقتصادی، مالی، و غیره.

اطلاعات مربوط به قراردادها و تعهدات: شرح مواردی که به قراردادها، تعهدات آینده و مسائل قانونی واگذاری مرتبط با شرکت مربوط می‌شود.

توضیحات مالیاتی: شرح موارد مرتبط با مالیات، کاهش‌های مالیاتی، تغییرات قانون مالیاتی و تأثیرات آنها بر گزارشات مالی.

گزارشات مدیریتی استاندارد گزارشگری مالی (Management Reports):

گزارشات مدیریتی (Management Reports) اطلاعاتی هستند که توسط مدیران یک سازمان تهیه می‌شوند و بیشتر برای مصرف داخلی درون سازمانی آماده می‌شوند. این گزارشات به مدیران و تصمیم‌گیران ارشد در یک سازمان کمک می‌کنند تا فرآیندهای داخلی، عملکرد تیم‌ها و واحدهای مختلف را ارزیابی و مدیریت کنند و تصمیمات استراتژیک و عملیاتی را براساس اطلاعات بهتری اتخاذ کنند. این گزارشات می‌توانند شامل اطلاعات و موارد زیر باشند:

گزارشات عملکرد و عملیاتی واحدهای سازمانی: شامل اطلاعات مربوط به عملکرد و فعالیت‌های واحدهای مختلف مانند بازاریابی، فروش، تولید، منابع انسانی و مالی.

گزارشات استراتژیک: مطالب مرتبط با راهبردها، اهداف بلندمدت، طرح‌های توسعه و چشم‌انداز آینده سازمان.

گزارشات مالی و بودجه‌بندی: شامل پیش‌بینی‌های مالی، مدیریت بودجه و بررسی اجرای بودجه.

گزارشات عملکرد کارکنان: ارزیابی عملکرد فردی، تیمی یا واحدی که ممکن است بر اساس اهداف و معیارهای مشخص تعیین شده باشد.

گزارشات پروژه و مدیریت پروژه: شامل اطلاعات مربوط به پیشرفت پروژه‌ها، مدیریت منابع و ریسک‌های مرتبط با آن‌ها.

گزارشات ارتباطات داخلی: ممکن است شامل اطلاعاتی درباره اخبار و اطلاعیه‌های مرتبط با تغییرات در سازمان یا اعلام مهمانهایی برای کارکنان باشد.