استاندارد حسابرسی شماره ۱۱۱۰ استقلال سازمانی
استاندارد حسابرسی شماره ۱۱۱۰ استقلال سازمانی
استاندارد حسابرسی شماره ۱۱۱۰ . مدیرحسابرسی داخلی باید گزارش خود را به مقامی از سازمان ارائه دهد. که اجازه میدهد حسابرسان داخلی به مسئولیت های خود عمل کنند .
مدیر حسابرسی داخلی باید حداقل سالی یک بار استقلال سازمانی فعالیت حسابرسی داخلی را برای هیأت مدیره مورد تأیید قرار دهد.
تفسیر:
استقلال سازمانی به طور مؤثر زمانی حاصل میشود.
که مدیر حسابرسی داخلی به صورت کارکردی به هیأت مدیره گزارش می دهد مثال هایی از گزارش دهی کارکردی به هیأت مدیره و نتایج حاصل:
- تصویب منشور حسابرسی داخلی.
- تصویب برنامه حسابرسی داخلی مبتنی بر ریسک.
- تصویب بودجه و منابع مورد نیاز حسابرسی داخلی.
- دریافت گزارش های مدیر حسابرسی داخلی توسط هیأت مدیره در مورد فعالیت حسابرسی داخلی (مرتبط با برنامه حسابرسی داخلی و دیگر موضوعات).
- تصویب تصمیمات مربوط به انتصاب و یا عزل مدیر حسابرسی داخلی.
- تصویب پاداش مدیر حسابرسی داخلی.
طرح سؤالات مربوط از مدیریت و مدیر حسابرسی داخلی برای این که مشخص شود آیا دامنه عملیات مناسب است.
و یا در خصوص منابع مورد نیاز محدودیتی وجود دارد؟
استانداردهای تجدید نظر شده لازم الاجرا از اول ژانویه ۲۰۱۷
سرآغاز
استاندارد مقرر میدارد که مدیر حسابرسی داخلی باید به سطحی در سازمان گزارش دهد.
که ایفای مسئولیت های حسابرسی داخلی را ممکن میسازد بنابراین لازم است جایگاه سازمانی و نظارت و سرپرستی یا خطوط گزارش دهی حسابرسی داخلی مورد توجه قرار گیرد .
تا از وجود استقلال سازمانی اطمینان حاصل شود.
مدیر حسابرسی داخلی به تنهایی جایگاه سازمانی حسابرسی داخلی ، روابط گزارش دهی مدیر حسابرسی داخلی یا ماهیت سرپرستی مدیریت ارشد یا هیأت مدیره را تعیین نمی کند .
مدیر حسابرسی داخلی برای حل مؤثر این موارد نیاز به کمک مدیریت ارشد و هیأت مدیره دارد.
به طور معمول، مدیر حسابرسی داخلی هیأت مدیره و مدیریت ارشد باید به درک مشترکی در مورد مسئولیت ها، اختیارات و انتظارات حاکم بر حسابرسی داخلی و همچنین نقش هیأت مدیره و مدیریت ارشد، در نظارت بر حسابرسی داخلی برسند .
معمولاً منشور حسابرسی، تصمیمات اتخاذ شده درباره جایگاه سازمانی و خطوط گزارش دهی را مستند می کند.
آگاهی از الزامات موجود دربارهی تعیین جایگاه سازمانی و خطوط گزارش دهی مدیر حسابرسی داخلی نیز میتواند برای وی سودمند باشد.
ملاحظات اجرایی
به شرح یاد شده در بالا،مدیر حسابرسی داخلی با مدیریت ارشد و هیأت مدیره تعامل می کند.
تا جایگاه سازمانی حسابرسی داخلی،شامل روابط گزارش دهی مدیر حسابرسی داخلی را تعیین کند.
برای اطمینان از استقلال سازمانی مؤثر،مدیر حسابرسی داخلی یک خط گزارش دهی مستقیم با هیأت مدیره و یک خط گزارش دهی اداری با یکی از اعضای مدیریت ارشد برقرار می کند.
خط گزارش دهی به هیأت مدیره،امکان دسترسی مستقیم به هیأت مدیره و موضوعات مهم را برای مدیر حسابرسی داخلی فراهم و جایگاه سازمانی شایسته را برای وی ایجاد می کند.
این امر موجب کسب اطمینان از دسترسی نا محدود مدیر حسابرسی داخلی به هیأت مدیره می شود.
که به طور معمول،بالاترین سطح راهبری در سازمان است.
نظارت،هیأت مدیره را ملزم می سازد که شرایط کاری درستی ایجاد کند تا اجازه ی عملیات مستقل و مؤثر را به واحد حسابرسی داخلی بدهد.
همان طور که گفته شد،هیأت مدیره مسئولیت تصویب منشور حسابرسی داخلی،طرح حسابرسی داخلی،بودجه و برنامه ریزی منابع،ارزیابی و جبران خدمات مدیر حسابرسی داخلی و استخدام و برکناری وی را به عهده دارد.
افزون بر این،هیأت مدیره بر توانایی مستقل بودن حسابرسی داخلی نظارت می کند.
هیأت مدیره این کار را از طریق پرسیدن سؤالاتی از مدیر حسابرسی داخلی و اعضای مدیریت،درباره ی دامنه ی کار،محدودیت های دستیابی به منابع و دیگر فشارها و موانع ایجاد شده نسبت به حسابرسی داخلی،انجام می دهد.
آن گروه از مدیران حسابرسی داخلی که خود را در مقابل هیأت مدیره هایی می بینند که این وظایف مهم نظارتی خود را انجام نمی دهند.
ممکن است همواره به منظور پیگیری روابط کارکرد قوی تر،استاندارد 1110 و رویه های راهبری توصیه شده را،شامل مسئولیت های هیأت مدیره،با آنان در میان بگذارند.
مدیر حسابرسی داخلی معمولاً به منظور تسهیل در نظارت هیأت مدیره،آخرین نتایج علکرد را به هیأت مدیره،گزارش می کند(در بیشتر موارد طی جلسات فصلی).
اغلب،مدیر حسابرسی داخلی درگیر تهیه دستور جلسات هیأت مدیره است و…