مالکیت و کنترل شرکت

نقد و برسی مالکیت و کنترل شرکت:

یک شرکت،نهادی است که مطابق با الزامات قانونی به ثبت رسیده است.

بنابراین،به شخصیت حقوقی مستقل تبدیل می شود.مالکیت شرکت از طریق انتشار سهام برای مالکان(به بیان دیگر،سهامداران)به اثبات می رسد.

برای شرکت های کوچیک و متوسط،این امکان وجود دارد که مدیران شرکت از بین مالکان آن باشند.

همچنین،این امکان نیز وجود دارد که مدیران شرکت های بزرگ پذیرفته شده در بورس،سهام شرکتی که در آن مشغول بکار می باشند را در اختیار داشته باشند.

با این وجود،شرکت بزرگ بریتانیایی،مدیران کمتر از 1%از سهام شرکتی که در آن کار می کنند را دارا می باشند.

به طور معمول،شرکت های بزرگ تحت مالکیت طیف وسیعی از افراد و سازمان ها،مانند صندوق بازنشستگی،هلدینگ ها و بانک های سرمایه گذاری قرار دارند.

و واحد های تجاری،هیچگونه دخالتی در اداره امور روزمره این کسب و کار نخواهد داشت.

تصور کنید هر زمان که در این فعالیت تجاری نیاز به تصمیم گیری در مورد مسائلی همچون استخدام یک عضو جدید یا انتخاب شرکت اجاره خودرو باشد،مجبور به تشکیل جلسه با حضور کلیه سهامداران باشید.

اتخاذ این تصمیمات زمانی بسیار طولانی را نیاز خواهد داشت و دست یافتن به اجماع نظر در بین این گروه بزرگ بسیار دشوار خواهد بود.

در عوض،مدیران از طرف مالکان منصوب می شوند تا بجای آنان این کسب و کار را مدیریت کنند.

این امر منجر به تفکیک مدیریت از مالکیت شرکت می شود.

متاسفانه،غالبا اهداف مالکان و مدیران در تضاد می باشد.

اگرچه ممکن است هر دو این افراد در پی افزایش ثروت شخصی خود باشند اما،اگر مدیران حقوق و پاداش های خود را افزایش دهند،این امر باعث کاهش سود موجود برای سهامداران خواهد شد.

همچنین،مدیران برای موفقیت مالی کسب و کار پاداش دریافت می کنند که این خود منجر به سوگیری در تهیه صورت های مالی می شود.

در نهایت،این امر منجر به کاهش قابلیت اتکا و اعتبار صورت های مالی خواهد شد.