استاندارد 1130-مخدوش شدن استقلال یا بی طرفی

استاندارد 1130-مخدوش شدن استقلال یا بی طرفی

مخدوش شدن استقلال  که در این قسمت به آن میپردازیم.

اگر استقلال یا بی طرفی در واقعیت یا به صورت ظاهری خدشه دار شود،جزئیات آن باید به صورت مناسبی برای اشخاص مربوط افشا گردد.

ماهیت این افشا به میزان مخدوش شدن استقلال و بی طرفی بستگی دارد.

تفسیر:

مخدوش شدن استقلال سازمانی و بی طرفی فردی ممکن است به تضاد منافع فردی، محدودیت های دامنه عملیات، محدودیت های دسترسی به ثبت ها،افراد،دارایی ها و منابع،از قبیل منابع مالی،محدود نگردد.

تعیین اشخاصی مناسب که جزییات مخدوش شدن استقلال و بی طرفی باید برای آنان افشا شود،

مطابق مفاد منشور حسابرسی داخلی و ماهیت مخدوش شدن،به انتظارات از حسابرسی داخلی و مسئولیت های مدیر حسابرسی داخلی در مقابل مدیریت ارشد و هیأت مدیره،بستگی دارد.

سرآغاز

استاندارد،مدیر حسابرسی داخلی را ملزم می کند که آسیب های واقعی و ظاهری وارده به استقلال یا بی طرفی ا افشا کند.

بنابراین،او باید شناخت روشنی از الزامات استقلال و بی طرفی،آن چنان که در آیین رفتار حرفه ای و استانداردهای 1100،1110،1111،1112،1120 بیان شد،داشته باشد.

فراتر از این،مدیر حسابرسی داخلی با در میان گذاشتن این الزامات با هیأت مدیره و مدیریت ارشد،به اطمینان یافتن از آگاهی آنان درباره ی حساسیت بی طرفی و استقلال برای یک واحد حسابرسی داخلی کارآمد،کمک می کند.

به طور معمول،هیأت مدیره و مدیریت ارشد خواستار گفتگو درباره این هستند که موارد خدشه به استقلال و بی طرفی،بسته به ماهیت و تأثیر بالقوه ی خدشه،برای چه کسی و چگونه افشا می شود.

برای شناخت و درک کامل بی طرفی و استقلال،توجه حسابرسان داخلی به چشم اندازهای گروه های ذینفع مرتبط با خود و شرایطی که می تواند استقلال یا بی طرفی در واقعیت (یا در ظاهر) مخدوش شود،از اهمیت برخوردار است.

اغلب،مدیر حسابرسی داخلی،راهنمای عملی یا کتابچه ی راهنمای خط مشی حسابرسی داخلی را تدوین می کند؛

که حاوی بحث و بررسی درباره ی استقلال سازمانی و بی طرفی حسابرسی داخلی،ماهیت عوامل مخدوش کننده و چگونگی برخورد حسابرسان داخلی با آسیب های وارده است.

ملاحظات اجرایی

طبق توضیحات مندرج در بالا،بسیاری از مدیران حسابرسی داخلی،برای مدیریت مؤثر بی طرفی و استقلال و آسیب های مربوط،راهنمای عملی یا دفترچه راهنمای خط مشی حسابرسی داخلی دارند که در آن انتظارات و الزامات مرتبط تشریح شده است.

چنین دستورالعملی ممکن است،علاوه بر تعریف استقلال و بی طرفی،استانداردهای خاص مربوط را نیز مشخص کند.

همچنین ممکن است،انواع وضعیت هایی را که می تواند ایجاد شود،یا تظاهر به ایجاد آن شود،همراه با آسیب ها و اقدامات مورد انتظاری را مشخص کند؛

که حسابرس داخلی باید هنگام رویارویی با موارد بالقوه ی مخدوش کننده ی استقلال و بی طرفی انجام دهد.

وضعیت آسیب پذیری استقلال و بی طرفی،معمولاً شامل منافع شخصی،خودبینی در تجدید نظر،خویشاوندی،جانب داری یا نفوذ و نابجا می شود.

این وضعیت ها می تواند به تضاد منافع شخصی ،محدودیت در دامنه حسابرسی ،محدودیت منابع یا محدودیت در دسترسی به اسناد و مدارک،افراد و اموال منجر شود.

مثال هایی از مخدوش شدن استقلال سازمانی حسابرسی داخلی که می تواند در صورت وقوع،بی طرفی حسابرسی داخلی را نیز مخدوش کند،به شرح زیر است:

.مدیر حسابرسی داخلی مسئولیت گسترده تر از حسابرسی داخلی دارد و حسابرسی بخش دیگری را تحت مسئولیت وی قرار دارد،انجام می دهد.

.مقام ناظر بر مدیر حسابرسی داخلی،مسئولیتی فراتر از حسابرسی داخلی دارد و مدیر حسابرسی داخلی،یک حسابرس در محدوده ی مسئولیت فرد ناظر خود،انجام دهد.

.مدیر حسابرسی داخلی ارتباط و تعامل مستقیم با هیأت مدیره،ندارد.

.بودجه واحد حسابرسی داخلی به حدی کاهش یابد که حسابرس داخلی نتواند مسئولیت های خود را آن چنان انجام دهد که در منشور حسابرسی داخلی مطرح شده است.

(استاندارد 2020 با عنوان ارائه برنامه و تصویب آن،رهنمود های بیشتری را درباره ی تأثیر محدودیت های منابع،ارائه می کند).