استاندارد ۱۱۲۰ حسابرسی داخلی- بیطرفی فردی
استاندارد ۱۱۲۰ بیطرفی فردی
استاندارد ۱۱۲۰ بیطرفی فردی، حسابرسان داخلی باید رفتاری غیر مغرضانه و غیر جانبدارانه داشته و از تضاد منافع پرهیز کنند.
تفسیر:
تضاد منافع ،وضعیتی است که در آن حسابرس داخلی مورد اعتماد، دارای منفعت شخصی یا در رقابت حرفه ای قرار دارد.
چنین منافع رقابتی میتواند انجام بیطرفانه وظایفش را مشکل کند.
تضاد منافع، حتی اگر هیچ عمل غیر اخلاقی و نامناسبی صورت نگیرد وجود دارد تضاد منافع اطمینان به کار حسابرس داخلی و فعالیت حسابرسی داخلی را کاهش داده.
و باعث تضعیف توانایی حسابرس داخلی برای انجام بیطرفانه وظایف و مسئولیتهای محوله میشود.
استانداردهای تجدید نظر شده، لازم الاجرا از اول ژانویه ۲۰۱۷
سرآغاز
بی طرفی به ذهنیت غیر مغرضانه و بدون جانبداری حسابرس داخلی اشاره دارد.
که از طریق اجتناب از تضاد منافع، تسهیل می شود.
بنابراین برای اجرای این استاندارد مدیر حسابرسی داخلی، ابتدا باید خط مشی ها و فعالیت هایی را که میتواند چنین ذهنیتی را در درون سازمان و درون واحد حسابرسی داخلی، افزایش دهد یا محدود کند، درک کند.
برای مثال بسیاری از سازمان ها دارای فرایند ارزیابی عملکرد استاندارد شده و خط مشی های جبران خدمات و همچنین خط مشیهای تضاد منافع کارکنان هستند.
واحد حسابرسی داخلی اغلب به منظور توجه دادن به نقش های ویژه ی خود ،ممکن است.
این خط مشی ها را متناسب سازی کند و ممکن است خط مشی های دیگری چون خط مشی هایی که الزامات آموزش را تعیین میکنند.
در ارتباط با بخش خود داشته باشد مدیر حسابرسی داخلی باید ماهیت خط مشی های مرتبط شناسایی شده را درک کند.
و تأثیر بالقوه ی آنها را بر بی طرفی حسابرسی داخلی مورد توجه قرار دهد.
ملاحظات اجرایی
برای مدیریت مؤثر بی طرفی حسابرسی داخلی، بسیاری از مدیران حسابرسی داخلی یک راهنمای عملی یا کتابچه ی راهنمای خط مشی های حسابرسی داخلی دارند.
که در آن انتظارات حاکم و الزامات مرتبط با داشتن ذهنیتی غیر جانبدارانه،برای همه حسابرسان داخلی ارائه شده است.
چنین دستورالعملی ممکن است موارد زیر را توضیح دهد
- اهمیت ویژه ی مفهوم بیطرفی از نظر حرفه حسابرسی داخلی
- وضعیت هایی که به طور معمول میتواند بیطرفی را کاهش دهد ،مانند، حسابرسی در بخشی که یک حسابرس داخلی به تازگی در آنجا کار میکرده است؛
حسابرسی یک عضو خانواده یا یک دوست نزدیک؛ یا اینکه بدون ،شواهد فرض کند که بخش مورد حسابرسی، تنها برمبنای تجربیات مثبت پیشین، قابل قبول است.
- اقداماتی که حسابرس داخلی در صورت آگاهی از نگرانی های جاری یا بالقوه ی مربوط به بی طرفی باید انجام دهد .
از جمله گفتگو با مدیر ارشد یا مدیر میانی حسابرسی داخلی دربارهی نگرانیهای مورد نظر.
- الزامات گزارش دهی که هر حسابرس داخلی به صورت دوره ای مورد توجه قرار میدهد و تضاد منافع را افشا میکند.
اغلب رویه هایی که مشخص میکند، حسابرس داخلی خط مشی های تضاد منافع را شناخته و تضادهای بالقوه را افشا کند.
امضای بیانیه سالانه توسط حسابرسان داخلی، نشان میدهد که تهدید بالقوه ای وجود ندارد یا هر تهدید بالقوه شناخته شده ای بیان شده است.
برای تأکید بر اهمیت این خط مشی ها و کمک به کسب اطمینان از نهادینه شدن این اهمیت برای همه حسابرسان داخلی،بسیاری از مدیران حسابرسی داخلی، به صورت مرتب،کارگاه های آموزش عملی در مورد این مفاهیم بنیادی برگزار می کنند.
این جلسات آموزشی،اغلب حسابرسان داخلی را قادر می سازد.
که از طریق طرح سناریوهایی که بی طرفی را خدشه دار می کند و بهترین راه های برخورد با آنها،بی طرفی را بهتر درک کنند.
برای مثال بیشتر،حسابرسان و مدیران ارشد می توانند تجربیات شخصی خود را که در آن بی طرفی زیر سؤال رفته است.
یا اینکه خودشان رابطه یا تجربه ی یک تضاد منافع را افشا کرده اند،به اشتراک بگذارند.
یکی دیگر از سر فصل های آموزشی متداول، می تواند تردید حرفه ای باشد.
چنین آموزش هایی منجر به تقویت تردید حرفه ای و حساسیت اجتناب از جانب داری و حفظ ذهنیت باز و کنجکاو می شود.
افزون بر این،همان طور که در بخش قبل توصیف شد.
هنگام به کار گیری حسابرسان داخلی به یک کار خاص،مدیر حسابرسی داخلی (یا فردی که احتمالاً این مسئولیت به او تفویض اختیار شده است)مخاطرات بالقوه ی بی طرفی را مورد توجه قرار می دهد.
و از به کار گرفتن اعضایی در گروه حسابرسی اجتناب می کند.
که ممکن است تضاد منافع داشته باشند.
برای مثال،هنگامی که حسابرسان داخلی از سایر بخش ها به واحد حسابرسی داخلی منتقل می شوند،مدیر حسابرسی داخلی باید از استاندارد 1130-الف-1 پیروی کند.
که حسابرسان داخلی را تا یک سال پس از ترک عملیاتی که مسئول آن بوده اند،ملزم به خودداری از ارزیابی آن کرده است.