استاندارد حسابرسی 330:برخوردهای حسابرس مستقل با خطرهای ارزیابی شده
استاندارد حسابرسی 330:برخوردهای حسابرس مستقل با خطرهای ارزیابی شده:
استاندارد حسابرسی 330 درباره این قانون برای شما صحبت کرده ایم تا با این قانون آشنا شوید.
برخوردهای کلی
حسابرس مستقل باید برخوردهای کلی برای مقاله با خطرهای تحریف با اهمیت ارزیابی شده در سطح صورت های مالی را مشخص کند.
برخوردهای کلی برای مقاله با خطرهای تحریف با اهمیت ارزیابی شده در سطح صورت های مالی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تاکید به اعضای تیم حسابرسی در خصوص لزوم حفظ نگرش تردید حرفه ای.
- به کارگیری حسابرسان در خصوص لزوم حفظ نگرش تردید حرفه ای
- به کارگیری حسابرسان با تجربه تر یا واجد مهارت های ویژه یا استفاده از کارشناس خبره.
- اعمال سرپرستی بیشتر
- افزایش به کارگیری عناصر غیر قابل پیش بینی در انتخاب روش های حسابرسی لازم.
- ایجاد تغییر کلی در ماهیت،زمان بندی اجرا یا میزان روش های حسابرسی لازم.
- ایجاد تغییر کلی در ماهیت،زمان بندی اجرای آن در طی دوره، تعدیل ماهیت روش های حسابرسی برای کسب شواهد حسابرسی متقاعد کننده تر(بند ت 1).
ارزیابی خطرهای تحریف با اهمیت در سطح صورت های مالی در نتیجه برخوردهای کلی حسابرس مستقل برای مقابله با آنها،تحت تاثیر شناخت او از محیط کنترلی قرار می گیرد.
محیط کنترلی موثرمی تواند اعتماد حسابرس مستقل را به کنترل های داخلی و قابل اتکا بودن شواهد حسابرسی ایجاد شده در واحد تجاری افزایش دهد و در نتیجه،برای مثال،حسابرس مستقل می تواند برخی روش های حسابرسی را به جای پایان دوره انجام دهد.
با این وجود،نارسایی محیط کنترلی،اثر معکوس دارد،برای مثال،حسابرس مستقل ممکن است به طریق زیر اثر بخش نبودن محیط کنترلی مقابله کند:
- اجرای بیشتر روش های حسابرسی در پایان دوره به جای انجام در طی دوره.
- کسب شواهد حسابرسی بیشتر با اجرای آزمون های محتوا.
- افزایش تعداد مکان هایی که بررسی آن ها در دامنه حسابرسی قرار می گیرد(بند ت 2)
بنابراین،ملاحظات یاد شده تاثیرعمده ای بر رویکرد کلی حسابرس مستقل دارد.
برای مثال،تاکید بر آزمون های محتوا(رویکرد محتوایی)،یا رویکردی که به طور هم زمان از ازمون کنترل ها و آزمون های محتوا استفاده می کند(رویکرد ترکیبی)(بند ت 3).