استاندارد حسابرسی شماره 530:نمونه گیری در حسابرسی

استاندارد حسابرسی شماره 530:نمونه گیری در حسابرسی

استاندارد حسابرسی شماره 530 که ما در این مقاله شما را با این استاندارد می خواهیم اشنا کنیم.

جامعه آماری

جامعه،کل مجموعه داده هایی که نمونه از آن انتخاب می شود وحسابرس می خواهد در مورد آن نتیجه گیری کند(بند 5-پ).

واحد نمونه گیری

واحد نمونه گیری،هر یک از اقلام تشکیل دهنده یک جامعه(بند 5-د).

واحد های نمونه گیری ممکن است اقلام فزیکی(برای مثال،رسیدهای بانکی اسناد در جریان وصول،اقلام بستانکار صورتحساب بانک،صورتحساب های فروش یا مانده های حساب های دریافتنی)یا واحد های پولی باشد(بند ت-2).

نمونه گیری آماری

نمونه گیری آماری،رویکردی برای نمونه گیری است که این ویژگی ها را داشته باشد:

1. انتخاب تصادفی اقلام نمونه،و
2. استفاده از نظریه احتمالات برای ارزیابی نتایج نمونه،شامل اندازه گیری خطر نمونه گیری.

رویکرد نمونه گیری که ویژگی های فوق دا نداشته باشد،نمونه گیری غیر آماری محسوب می شود(بند5-ح).

نمونه گیری حسابرسی

نمونه گیری حسابرسی،به کارگیری روش های حسابرسی درباره کمتر از 100 درصد اقلام تشکیل دهنده جامعه مورد حسابرسی،به گونه ای که هر از واحدهای نمونه گیری شانس انتخاب شدن را به منظور فراهم کردن مبنایی معقول برای نتیجه گیری درباره کل جامعه داشته باشند(بند5-خ).

تصمیم گیری درباره استفاده از رویکرد نمونه گیری آماری یا غیر آماری،به قضاوت حسابرس مستقل بستگی دارد.

با این حال،اندازه نمونه،معیار معتبری برای متمایز کردن رویکرد آماری از رویکرد غیر آماری نیست(بند ت-9).

خطر نمونه گیری

خطر نمونه گیری،خطر این است که نتیجه گیری حسابرس مستقل بر اساس نمونه می تواند با نتیجه گیری او از اجرای همان روش حسابرسی درباره کل جامعه،متفاوت باشد.

خطر نمونه گیری می تواند منجر به دو نوع نتیجه  گیری اشتباه شود(بند5-ث).

خطر غیر نمونه گیری

خطرغیر نمونه گیری،خطر این حسابرس به دلایل نامرتبط با خظر نمونه گیری به نتیجه گیری نادرستی برسد.

نمونه هایی از خطر غیر نمونه گیری شامل استفاده از روش های حسابرسی نامناسب،یا تفسیر نادرست شواهد حسابرسی و عدم تشخیص یک تحریف یا انحراف در اقلام رسیدگی شده است(بند 5-ت).

تحریف قابل تحمل

تحریف قابل تحمل،مبلغ پولی است که حسابرس تعیین و تلاش کند به سطح مناسبی از اطمینان برسد که تحریف واقعی در جامعه از این مبلغ بیشتر نیست(بند 5-ب).

حسابرس مستقل هنگام طراحی نمونه،به منظور در نظر گرفتن این موضوع که خطر مجموع تحریف های به تنهایی بی اهمیت ممکن است منجر به تحریف با اهمیت صورت های مالی شود و با لحاظ کردن حاشیه ای برای تحرف های کشف نشده احتمالی،تحریف قابل تحمل را تعیین می کند.

تحریف قابل تحمل،کاربرد اهمیت در اجرا در خصوص یک روش نمونه گیری خاص است.

تحریف قابل تحمل ممکن است مبلغی معادل مبلغ اهمیت در اجرا یا کمتر از آن باشد(بند ت-3).