گزارشهای دوره ای حسابرسی داخلی
گزارشهای دوره ای حسابرسی داخلی
گزارشهای دوره ای حسابرسی داخلی ،ارائه گزارشهای دوره ای حسابرسی داخلی به واحد بررسی کننده غیر اجرایی به اندازه گزارشگری نتایج حاصل از بررسی های هر حسابرسی، نشده است.
اما مرسوم پس از انتشار گزارش کدبری در سال ۱۹۹۲، ارائه گزارشهای حسابرسی داخلی به کمیته حسابرسی، بیشتر متداول شده است.
هر چند که گزارشهای دریافتی توسط کمیته های حسابرسی شکلهای گوناگون دارد.
دامنه این گوناگونی در نحوه گزارشگری به کمیته های حسابرسی از انعکاس تمام گزارشهای حسابرسی داخلی تا خلاصه ساده ای درباره عملکرد حسابرسی داخلی و بدون اشاره به نتایج یافته ها یا پیشنهادهای ارائه شده توسط حسابرسی داخلی است.
برخی سازمانها هنوز دارای کمیته حسابرسی جداگانه نیستند که در این گونه موارد حسابرسی داخلی میتواند گزارش خود را به مدیر عامل کمیته های اصلی مدیریت یا هیات مدیره ارائه کند.
گزارشهای ارائه شده به کمیته حسابرسی یا دیگر کمیته های هیات مدیره لزوماً نباید حاوی متن کامل تمام گزارشهای حسابرسی داخلی باشد .
در این باره دلایل زیادی وجود دارد.
گزارشهای حسابرسی داخلی معمولاً برای مخاطبان مشخص یا حتی یک مدیر مشخص، تهیه می شود.
گزارشهای حسابرسی داخلی عمدتاً به جزییات عملیات میپردازد.
در حالی که مدیریت ارشد سازمان و واحد بررسی کننده غیر اجرایی باید به حصول اطمینان از کارآمد بودن سیستم کنترل داخلی و دستیابی سازمان به هدفهای استراتژیک و سازمانی توجه داشته باشد.
اعمال درست و کارآمد سیستم کنترل داخلی و در مواردی که به اعتقاد حسابرسی داخلی سیستم مزبور به خوبی عمل نمی کند.
انجام شدن اقدامات اصلاحی بموقع معمولاً باید مورد نظر و توجه مدیران موظف با غیر موظف سازمان باشد.
اگر قرار باشد متن کامل گزارشهای حسابرسی داخلی به مدیران موظف با غیر موظف ارائه شود برقراری یک رابطه کاری سازنده بین حسابرسی داخلی و مدیران اجرایی ممکن است بسیار دشوار شود.
در چنین مواردی مدیران اجرایی ممکن است مقاومت بیشتری نشان دهند.
و حسابرسی داخلی ممکن است برای بهبود بیشتر سیستم کنترل داخلی با دشواری هایی روبرو شود.
رهنمودهایی برای گزارشهای دوره ای حسابرسی
رهنمودهایی رسمی و جامع برای گزارشگری دوره ای حسابرسی توسط تعدادی از دستگاه های بخش عمومی تهیه و ارائه شده است.
نمونه ای از رهنمود رسمی گزارشگری دوره ای حسابرسی
کمیته موسسات آموزش عالی در سال ۱۹۹۲ موارد زیر را مقرر کرده است
گزارش سالانه حسابرسی داخلی به هیات رییسه موسسه آموزشی باید در برگیرنده موارد زیر باشد:
ارزیابی حسابرسی داخلی از کفایت و کارایی سیستم کنترل داخلی و میزان اعتماد یا اتکای هیات رئیسه موسسه بر آن.
در ارائه این اطمینان دامنه رسیدگی ها هرگونه محدودیت در دامنه رسیدگی و هر عامل دیگر موثر بر کیفیت اطمینان حاصل ،باید به روشنی توصیف شود.
مقایسه کارهای انجام شده با حسابرسی های برنامه ریزی شده و تشریح موارد انحراف از برنامه های مصوب قبلی
میزان نیازهای موسسه به حسابرسی داخلی که برآورده شده است.
تاکید بر آن گروه از پیشنهادهای حسابرسی داخلی که مدیریت سازمان توجه کافی به آنها نکرده است
گزارشگری به واحد بررسی کننده غیر اجرایی
اعضای واحد بررسی کننده غیر اجرایی )هیات مدیره کمیته حسابرسی یا هر واحد حسابرسی کننده مشابه دیگر( معمولاً نباید درگیر یافته ها یا پیشنهادهای ریز و درشت حسابرسی داخلی شوند .
بلکه باید اظهار نظرهای ارائه شده توسط حسابرسی داخلی را درباره عملیات و سیستم های مورد بررسی مورد توجه قرار دهند.
خلاصه این اظهار نظرها همراه با نظر صریح رییس حسابرسی داخلی درباره کفایت سیستم کنترل داخلی و وضعیت کلی عملکرد سازمان باید تهیه شود
اعضای واحد بررسی کننده غیر اجرایی به شرطی نباید تحت تاثیر نظر مخالف حسابرسان داخلی قرار گیرند.
که پیشنهادهای منطقی حسابرسان داخلی برای رفع آنپذیرفته و بموقع اجرا شده باشد.
چنانچه ضعفهای عمده ای در سیستم کنترل داخلی کشف شود باید به کمیته بررسی کننده غیر اجرایی گزارش گردد؛
زیرا میتواند نشانه ضعف کلی مدیریت قسمت مورد رسیدگی باشد.
یافته های حسابرسی که نشانه ضعفهای مشابه و یکنواخت در همه سطوح سازمان است نیز باید به واحد بررسی کننده غیر اجرایی گزارش شود.
در مواردی که واحد حسابرسی داخلی تازه ایجاد شده باشد .
رییس واحد مزبور تنها می تواند درباره فعالیتها یا سیستمهایی اظهار نظر کند.
که در دوره گزارشگری مورد رسیدگی قرار گرفته اند.
اما در طول دوره طرح استراتژیک حسابرسی همه سیستمها و فعالیتهای عمده سازمان باید بررسی شود.
در این صورت حسابرسی داخلی در وضعیتی قرار میگیرد که بتواند درباره کلیت سیستم کنترل داخلی سازمان، اظهار نظر کند.
اطمینان داده شده به واحد بررسی کننده غیر اجرایی باید با آزمودن کنترل های اصلی یا رسیدگی های پیگیرانه درباره سیستمهایی که قبلاً حسابرسی شده اند، دوباره بررسی و تایید شود.
این کار باید با نتایج حاصل از رسیدگیهای جدید تلفیق شود تا اظهار نظر هر سال بر آن اساس صورت گیرد.
حسابرسی داخلی باید تنها آن گروه از یافتههای خاصی را از حسابرسی انجام شده به واحد بررسی کننده غیر اجرایی گزارش کند.
که پیشنهادهای اصلاحی و عمده مربوط به آن توسط مدیریت سازمان مورد توجه کافی قرار نگرفته است.
این پیشنهادها میتواند به عنوان مواردی توصیف شود که بی توجهی به آن سازمان ،یا واحد مربوط را از دستیابی به هدفهای اصلی خود باز می دارد .
یا احتمالاً ضرر و زیان درخور توجهی را به شکل سوء استفاده مالی متوجه سازمان میکند .
توجه کافی به معنای این است که پیشنهادهای منطقی ارائه شده توسط حسابرسی مورد داخلی
پذیرش قرار میگیرد.
و این پیشنهادها در مدت زمانی معقول بکار بسته میشود.