بلاک چین
بلاک چین:
بلاک چین،از دو کلمه بلاک(بلوک) و چین(زنجیره)ایجاد شده است.
این فناوری در حقیقت زنجیره ای از بلوک ها است.
به طور کلی این یک نوع سیتم ثبت اطلاعات و گزارش است.
تفاوت آن با سیستم دیگر این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم،میان همه اعضای شبکه به اشتراک گذاشته می شوند وبا استفاده از رمزنگاری امکان حذف و دستکاری اطلاعات ثبت شده تقریبا غیر ممکن است.
این نوعی دیتا بیس یا پاسگاه داده است که روی یک یا چند سرور خاص قرار ندارد بلکه روی بلکه تمام کامپیوتر هایی که به شبکه متصل می شوند،توضیع شده است.
این یک دفتر کل برای ثبت رکوردها و گزارشات است و به دلیل نوعی رمزنگاری و ثبت آن ها در همه کامپیوتر های شبکه،گزارشات ثبت شده قابل هک یا حذف نیستند.
فناوری بلاک چین چگونه کار می کنند؟
مفهوم فناوری این از ترکیب سه فناوری پایه و اصلی به وجود آمده است.
هیچ کدام از این سه فناوری جدید نیستند بلکه هماهنگی آن ها با یکدیگر یک فناوری جدید را تشکیل می دهد.
سه عامل اصلی در فناوری بلاک چین عبارتند از:
- رمزنگاری کلید خصوصی
- یک شبکه و دفتر کل توضیع شده
- قوانین و یک انگیزه(معمولا مالی)تا کابران را متقاعد کند برای تایید تراکنش ها،نگهداری از سوابق شبکه مشارکت کنند.
موسسات مالیطی 30 سال گذشته در صنایع بی شماری سرمایه گذاری یا کمک مالی کرده اند.
بنابراین،برای جلوگیری از تغییر این روند،بانک ها با راه اندازی آزمایشگاه های تحقیق و توسعه،ایجاد مراکز تحقیقاتی و مشارکت با توسعه دهندگان لاکچین برای درک کامل پتانسیل خیلی زیاد این فناوری ها اقدام کرده اند.
موسسات مالی اولین شرکت هایی بودند که وارد این جریان شدند،اما دانشگاه های علمی،ولت ها و شرکت های مشاوره نیز این فناوری را مطالعه کرده اند.
مشکلات مقیاس پذیری در بلاک چین ها باعث شد تا راهکارهایی مانند شاردینگ و لایتنیگ برای بهبود آن ارایه شوند.
شاردینگ یکی از روش های بهبود مقیاس پذیری است که بلاک چین هایی چون اتریوم قصد استفاده از آن را در آینده دارند.