بحران مالی و تغییرات استاندارد های حسابداری ابزارهای مالی

بحران مالی و تغییرات استاندارد های حسابداری ابزارهای مالی:

بحران مالی هیئت بین المللی استانداردهای حسابداری در نوامبر سال 2010 بخش دوم استاندارد بین المللی گزارشگری مالی را منتشر ساخت.

این استاندارد جایگزین استاندارد بین المللی 39 می شد که به شناسایی و اندازه گیری ابزارهای مالی اختصاص داشت.

در این مقاله،پیشنهادهای اصلی این استاندارد و پی آمدهای آن برروی ابزارهای مالی معرفی می شود.

گفتنی است هیئت بین المللی استانداردهای حسابداری بخش نخست این پروژه درباره ی دارایی های مالی را در نوامبر2009 منتشر ساخت و این استانداردها در نوامبر 2010 بازنگری شد تا شامل دستور العملی در مورد بدهی ها و عدم شناسایی ابزارهای مالی باشد.

این استانداردها جایگزین الگوهای طبقه بندی و اندازه گیری دارایی های مالی در استاندارد قدیمی شد.

مدل جدید تنها دو مقوله در زمینه ی طبقه بندی دارد:

بهای تمام شده ی مستهلک شده و ارزش منصفانه.

حسابداری و ارائه ی بدهی های مالی و عدم شناسایی ابزارهای مالی از استاندارد قبلی بدون هیچ گونه تغییر پذیرفته شد و تنها در مورد بدهی های مالی که در سطح ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان طراحی شده بودند تغییری صورت نپذیرفت.

استانداردهای جدید از ابتدای ژانویه2013 لازم اجرا است و البته کاربرد آن در زمانی قبل از تاریخ یاد شده نیز امکان پذیر است.

با این حال،هنوز کاربرد آن برای استفاده در اتحادیه اروپا به تصویب نرسیده است.

زمینه های طراحی استاندارد جدید:

هیئت بین المللی استانداردهای حسابداری مسائل حسابداری که در پی بروز بحران مالی جهانی پدید آمده بود،از جمله آن دسته از مسایلی که گروه 20 و سایر سازمان های بین المللی نظیر هیئت ثبات مالی شناسایی کرده بود،مورد بازنگری قرار داد.

هیئت بین االمللی استانداردهای حسابداری با جایگزینی استاندارد39 به این روند شتاب داد و آن را به سه مرحله تقسیم کرد:

طبقه بندی و اندازه گیری،کاهش ارزش و مصون سازی.

بخش نخست این پروژه(طبقه بندی و اندازه گیری)دارایی های مالی در نوامبر2009 تکمیل شد و بدهی های مالی در نوامبر2009 تکمیل شد و بدهی های مالی در نوامبر2010 تکمیل گردید.

هیئت بین المللی استانداردهای حسابداری تغییراتی نیز در دستورالعمل در نظر گرفت که مربوط به هنگامی می شود که ابزارهای مالی مورد عدم شناسایی قرار گیرد.

تغییراتی در حسابداری اعمال نشود اما اکنون افشای بیش تری الزامی شده است.

استاندارد 9 اکنون شامل دستور العملی در این زمینه ها است:

• شناسایی و عدم شناسایی ابزارهای مالی؛
• طبقه بندی و اندازه گیری بدهی های مالی.
• طبقه بندی و اندازه گیری دارایی های مالی.

این راهنمای عملی الزامات استاندارد 9 برای حسابداری دارایی های مالی و بدهی های مالی را تبیین می کند.

دیگر مراحل این پروژه حسابداری دربرگیرنده ی حسابداری کاهش ارزش و حسابداری مصون سازی است.

هدف:

هدف استاندارد 9 تعیین اصولی برای گزارشگری مالی ابزارهای مالی است که اطلاعات مرتبط و سودمندی برای استفاده کنندگان از صورت های مالی در مورد ارزیابی مقادیر،زمان بندی و عدم اطمینان جریان های نقدی آتی بنگاه فراهم کند.

دامنه:

استاندارد 9 عموما

در مورد تمامی بنگاه هایی که صورت های مالی خود را منطبق با استاندارد های بین المللی گزارشگری مالی تهیه می کنند و تمامی انواع ابزارهای مالی در دامنه ی استاندارد بین المللی39،شامل مشتقه ها،کاربرد دارد.

تمامی ابزارهای مالی که اکنون در چارچوب استاندارد بین المللی 39 هستند در قلمرو استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 9 قرار می گیرند.

شناسایی و عدم شناسایی:

شناسایی اولیه

همچون استاندارد بین المللی 39،تمامی ابزارهای مالی بر اساس استاندارد های بین المللی 9 در آغاز بر اساس ارزش منصفانه شناسایی می شوند.

در مورد ابزارهای مالی که به سبب وقوع سود یا زیان در سطح ارزش منصفانه نیست،به اضافه یا منهای هزینه های مبادلاتی که به طور مستقیم ناشی از تملک یا انتشار آن ابزار است.

عدم شناسایی

این دستورالعمل در مورد عدم شناسایی دارایی های مالی و بدهی های مالی در استاندارد39 تغییری نسبت به استاندارد 9 ندارد.