Mali krizde denetçilerin rolü, üçüncü bölüm

Mali krizde denetçilerin rolü, üçüncü bölüm

Üçüncü bölümün mali krizde denetçilerin rolü Bu bölümde önceki bölümlerin içeriğine devam ediyoruz.

Mali krizde denetçilerin bağımsızlığının sürdürülmesi

Günümüzde yaşanan skandalların telafisi için denetçilerin kapitalist sistemdeki değişimlere uygun yöntem ve uygulamaları öğrenmesi gerekiyor.

Son krizlerde denetim kurumları, görüşlerinin kamu kurum ve kuruluşları açısından önem taşıması nedeniyle çok yüksek ücretler almaktadırlar (Denetim Uygulamaları Kurulu, 2004).

Mevcut sorunlara göre iki temel ve önemli konu gündeme geliyor.

Denetim kurumlarının bankalara ve şirketlere sunduğu diğer hizmetler ve bunun denetim işinin kendi kendine yeterliliğine ve bağımsızlığına etkisi konusunda gündeme gelen ilk ve en eski konu.

Denetim kurumlarının kötü şöhretlerinden biri de müşterilerine mali tavsiyelerde bulunmaktır.

Ancak denetim fonksiyonları kurulu tarafından yapılan bir araştırmada kârdaki farklılıkların denetim dışı hizmetlerden etkilenmediği, bazı araştırmacılara göre ise denetim fonksiyonları kurulunun denetim kurumlarından etkilendiği tespit edilmiştir.

İzleme ve kontrolün büyük bir kısmının kendini haklı çıkaran ve ekonomik planların danışmanı olan gruplar tarafından yapıldığı böyle bir durum, düzenleyici yasalara aykırıdır.

Bu durumda denetim kurallarında değişiklik yapılmasına ihtiyaç duyulmaktadır.

İkinci konu genel denetim modeli ve denetçi ücretleri ile ilgilidir.

Denetim kurumları, para kazanmak için şirketlere bağımlı olan kapitalist şirketlerdir.

Denetçi görüşünün ücretleri üzerindeki etkisi denetçinin bağımsızlığını etkilemekte ve şirketlerin hileli uygulamalarına ilişkin denetçileri susturma özelliğine sahiptir (Auditing Practices Board, 2007).

Denetime ilişkin önerilen model, bir grup kapitalistin (denetçiler) diğer bir grup kapitalisti (şirket yöneticileri) denetlediği denetimin özelleştirme modelidir.

Bu modelin dezavantajlarından biri de toplumda denetçi olarak bağımsız bir yasal çoğunluk oluşturmaktır (Heseltin, 1987).

Son dönemde yaşanan finansal kriz, denetim için örgütsel davranış zincirlerine dikkat edilmesi fırsatını yaratmıştır.Bu modelde muhasebe şirketlerinin doğrudan denetime dahil olmasına gerek yoktur, bankaların ve şirketlerin iç hukuk denetçileri tarafından denetlenmesi gerekmektedir.

Bu modelde iç denetçilerin şirketin veya bankanın faaliyetlerine ilişkin bilgileri artar.

Her ne kadar kuruluşun süreçleri ve değerleri bir dereceye kadar denetim ürününe bağlı olsa da denetim raporları da denetimin açık bir tanığıdır.

Bu tür süreçler çalışan yönetimini, ekonomik teşvikleri ve müşteriler, kişiler ve denetçiler için içgörüyü geliştirir.

Son yıllarda denetim planları ve yöntemleri büyük ölçüde eleştiriliyor.

Bu da denetçilere karşı açılan davaların incelenmesi ve soruşturulması yoluyla daha fazla araştırma yapılması için uygun bir fırsat yaratmıştır.

Artık kapitalist sistem bilginin denetiminin temeli hakkında birçok soruyu gündeme getirdi.

Denetçilerin bir asırdan fazla bir süredir görünen şeylerin hesaplandığı, ölçüldüğü ve doğruluğunun fatura, belge vb. belgelerle test edildiği sabit ve geleneksel yöntemleri kullandıklarına inanıyorlar.

Şimdi ise gelecekteki olaylarla ilgili karmaşık belgeler bu yöntemi etkilemiştir (Sikka, 2008c).

Sonuç (ve tavsiyeler

Son mali kriz, bağımsız denetimin rolü ve değeri hakkında birçok soruyu gündeme getirdi.

Ortaya atılan hususlara göre artık denetçilerin görüşleri toplumda kabul görmemekte ve denetçilerin mali olayları inceleme konusunda yeterli yetkiye sahip olmadığı ya da denetçilerin yeterli bağımsızlığa sahip olmadığı gibi şüpheler ortaya çıkmaktadır.

Artık kapitalist sistemin ilerlemesiyle birlikte denetim standartlarının da geliştirilmesinin zamanı gelmiştir.

gelecekte oluşabilecek finansal krizlerde baskıya maruz kalmamak için mevcut ihtiyaçlara cevap verebilmektir.