ضرورت وجود صورت جریان نقدی

نقد و بررسی ضرورت وجود صورت جریان نقدی:

ضرورت وجود صورت جریان نقدی،که ما در این مقاله با شما آشنا خواهیم کرد حتما در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

سود و وجه نقد:

سودآور بودن یک واحد تجاری بدین معنی نیست که قادر به ادامه فعالیت خواهد بود.

به منظور دستیابی به این هدف،واحد تجاری نیاز به وجه نقد دارد تا بتواند بدهی های خود را بپردازند.

در صورت عدم توانایی پرداخت بدهی ها،واحد تجاری ورشکسته شده و نمی تواند به بقای خود ادامه دهد.

دلیل اصلی این مشکل این است که سود با جریان نقدی یکسان نمی شود.

سود(برگرفته از صورت سود و زیان)با استفاده از مبنای تعهدی محاسبه می شود.

بسیاری از کالا ها و خدمات بصورت اعتباری فروخته می شوند،به طوری که در هنگام فروش،درآمد شناسایی می شود اما،هیچ وجه نقدی دریافت نمی شود.

همین نکته را در مورد خریدهای اعتباری نیز می توان گفت.

همچنین،هزینه هایی نیزشناسایی می شوند که هیچ آثار نقدی ندارد-استهلاک مثال خوبی از این مورد است.

بنابراین،غیر ممکن است که یک واحد تجاری سوآوری باشد،اما وجه نقد کافی برای پرداخت به تامین کنندگان خود نداشته باشد.

بهمین دلیل،بسیاری اهمیت دارد که استفاده کنندگان از صورت مالی قادر به ارزیابی وضعیت نقدی یک واحد تجاری و همچنین نحوه ایجاد و استفاده از آن وجه نقد توسط واحد تجاری طی حسابداری باشند.

در مورد واحد های تجاری(شرکت های سهامی)،مطابق استاندارد بین الملی حسابداری7،صورت جریان های نقدی باید به عنوان بخشی از صورتهای مالی باشد که شرکت ها در اختیار سهامداران و سایر استفاده کنندگان ازآن اطلاعات قرار می دهند.

مدیریت جریان نقدی:

همانگونه که در بالا اشاره شد،جریان نقدی برای بقای یک واحد تجاری هم در بلند مدت و هم در کوتاه مدت نقش بسیار مهمی دارد.

به منظور انعکاس این امر،یکی از معیارهای مهم سلامت یک واحد تجاری،قدرت پرداخت یا نقدینگی آن است.

بطور کلی،دارایی های نقدی مختلفی در اختیار مدیریت قرار دارد کهخ می تواند در کوتاه مدت،بدهی های واحد تجاری را با استفاده از آنها تسویه نماید.

این دارایی های نقدی شامل موجودی کالا،دریافتنی ها و وجه نقد می شود(به بیان دیگر،دارایی های جاری)و سپس،برای پرداخت سود،پرداختنی های تجاری،بهره وام و مانده مالیات(بیه بیان دیگر،بدهی های جاری)استفاده می شود.

مدیریت باید دارایی های جاری را به میزان مناسب نگهداری نماید تا قادر به پرداخت بدهی های جاری واحد تجاری را در موعد سررسید آنها پرداخت نماید.

در صورتی که مدیریت این کار را انجام ندهد،واحد تجاری در پرداخت بدهی های خود نکول خواهد کرد و اعتبار خود نزد تامین کننده را از دست می دهد یا مشمول جرائمی خواهد شد.

در بدترین حالت،حتی ممکن است یک تامین کننده یا مرجع مالیاتی،در تلاش برای وصول مبالغ بدهی یک واحد تجاری،پیگیری های حقوقی(مانند در خواست ورشکستگی آن واحد تجاری)انجام دهد.

به منظور اطمینان از مانده مناسب وجه نقد،مدیریت باید چرخه های تولید و موجودی کالا را در نظر گرفته و سیستم کارآمدی از کنترل اعتبار داشته باشد تا اطمینان حاصل کند که وجه نقد در اسرع وقت دریافت می شود.

از طرف دیگر،باید سطح بدهی که در معرض آن قرار دارد را نیزمدیریت نماید.